Hokus Pokus Abra Kadabra! İçerisinde Sihir Geçen Filmleri Sevmemizin 10 Nedeni

Hokus pokus! İçinde sihir, büyü, cadı geçen film olunca kendini unutanlar, “keşke gerçek olsa” diyenler,

Hogwarts’tan bir baykuş gelmesini bekleyenler… İçinde sihir, büyü geçen filmleri seviyorsunuz biliyoruz. Çünkü…

Cadılardan ve büyülerden korkan atalara sahip olsak da bir “hokus pokus” duyunca gözlerimizin fırlamasına engel olamıyoruz. Harry Potter serisi ile büyü ve büyücülük dünyasına ilgisi olan herkes; içindeki bu merakı, sevgiyi akıtacak ve fanatiği olacak bir film bulmanın heyecanını ve coşkusunu yaşamaya başladı. Koskoca adamlar, kadınlar alnında yara izi olan bir çocuğun hikayelerini okumak, yeni filmlerini izlemek için gün saydı.

Peki ya David Copperfield’e ne demeli? Gözlerimizin önünde uçuyor ve bu durumun mantıksızlığını bilmemize rağmen alkışlıyoruz.

Bir dolap kapısıyla bambaşka dünyalara giden çocuklara ne demeli? Narnia Günlükleri’nin yazılışından neredeyse 50 yıl sonra çekilen filmlerin de en az Potter hayranları kadar çok hayranı oldu.

Bütün bunların nedeni ne?

1. Çünkü insanlar mantıkla açıklayamadıklarını daha çekici bulurlar.

Bu durum aslında taaa bebekliğimizde başlıyor. Bebekler; önlerinde var olan bir cismin bir anda kaybolmasıyla (ce-eee) mutlu olurlar, hatta onları bu şekilde uzun bir süre oyalayabilirsiniz. İnsan beyni; yaşadığı, gördüğü her şeyi anlamlandırmak için kurulmuştur. Açıklayamadığı bir durumla karşı karşıya geldiğinde de ilgisi artar. Tıpkı The Prestige izlerken merakla ama aynı zamanda keyifle filmden gözümüzü ayıramadığımız zamanlardaki gibi...

2. Çünkü merak adeta içimize işlemiş.

Merak etmeyi seviyoruz. Alakamızın olmadığı herhangi bir şeyi bile merak etme yetisine sahibiz. Boşuna paparaziler birilerini kovalamıyor, uzaylıları araştırmak için son teknolojiler kullanılmıyor…

Merak ediyoruz her şeyi ve hiç bilmediğimiz bir dünya karşımızda duruyorken kendimize engel olamıyoruz: O dolaptan biz de geçsek, o trene biz de binsek…

3. Çünkü sihir, aşk demek.

IMDB: 6.2

Tıpkı aşık olmak gibidir sihir. Sihir gibi nedenini açıklayamadığımız bir diğer duygu da aşk. O yüzden hem korkarız hem de hayatımızda olmasını isteriz. Nicole Kidman ve Sandra Bullock’un Practical Magic isimli filmini izleyip iç çeken kim yok ki?

4. Çünkü sihir bize kendi masumiyetimizi hatırlatıyor.

Sihir bizi tekrar çocuk gibi hissettirir. Çocukken bir madalyonun elimizden kopması ve kulağımızın arkasından görünmesi kadar basit bir oyun bizi hayrete düşürürdü. Oysa büyüyünce her şey bir mantık içerisinde ilerler, hemen hemen her konu hakkında bir fikrimiz vardır, hayalet diye bir şey yoktur, süpürgelerle uçulamaz.

5. Çünkü sihre inanmak bizi güvende hissettiriyor

Bazı şeyleri açıklayamadığımızda doğaüstü güçlere sorumluluğu yıkmak, içimizi rahatlatıyor. Tıpkı kader gibi ya da bizi koruduklarına inandığımız ama göremediğimiz varlıklar gibi… Tıpkı Melekler Şehri’nde olduğu gibi…

6. Çünkü hayal ettiğimiz her şey bu dünyada var.

Uçmak, hatta uçarken oyun oynamak, bir şipşakla yemek yapmak ve aklınıza gelebilecek pek çok şey bu dünyada mümkün.

7. Çünkü görünmez olmak istiyoruz.

Zaman zaman herkesten ve her şeyden sıkılmıyor musunuz? Kimsenin sizi bulamayacağı bir yere gitmek isteyip ertelemiyor musunuz? (Kim çekecek şimdi bu trafiği…) Halbuki biz de bir kediye, baykuşa kolaylıkla dönüşebilseydik ya da bizim de uç uç tozumuz olsaydı istediğimiz yere gidebilir, bir süre de olsa her şeyden uzaklaşabilirdik.

8. Çünkü bir gün sihir yapmayı öğrenebileceğimize inanıyoruz.

Doctor Strange izlerken, geçtiği eğitimlerden geçip aynı güce, yeteneğe sahip olmayı hayal etmeyen var mı? Bunun gerçek olabileceğine bir an olsun inanmak bile insanı heyecanlandırmaya yetiyor.

9. Çünkü bu dünyadan ve bu dünyanın gerçekliğinden uzaklaşmaya ihtiyacımız oluyor.

Kötü geçen bir gün, işte yaşanan sıkıntılar, sabahlanarak çalışılan bir sınavdan kalmak, ayrılık acısı çekmek… Bütün bunlar yaşanırken yapılabilecek en güzel şey yaşadığımız dünya ile arasında hiçbir benzerlik olmayan başka bir evrende gezmek. Fantastik Canavarlar Nelerdir, Nerelerde Bulunurlar ile tüm derdi tasayı unutup Newt Scamander ile koşturmak gerçek hayattaki dertlerle uğraşmaktan çok daha iyi bir seçenek değil mi?